środa, 4 sierpnia 2010

Post o Sherlocku BBC w dwóch częściach

Na przystawkę - i z dużymi podziękowaniami dla Justeene, która napisała o tych stronach w komentarzu, wyjaśniając przy okazji tajemnicę reklamy bloga z kotkami na stronie dla wielbicieli BBC-Sherlocka -  Sherlockista poleca strony wysmażone przez BBC z okazji serialu o SH.

Przede wszystkim, należy pogratulować twórcom odwagi - Sherlockista jest bardzo ciekawy, czy podobnie jak sto lat temu i dziś młodzi wielbiciele będą przekonani, że Holmes istnieje naprawdę i ile przyjdzie do BBC maili treści "błagam niech pan Sherlock znajdzie mojego kotka Pimpusia, cena nie gra roli". Co prawda, żadnych prawdziwych komentarzy ani wpisów na forach umieszczać nie można, ale to akurat uważa Sherlockista za decyzję bardzo mądrą. Zdecydowanie zabawniej jest czytać komentarze siostry Watsona i dać się pochłonąć Grze* niż musieć oglądać setki niegramatycznych wyznań miłości lub pogardy autorstwa pokolenia neostrady (czy raczej jej brytyjskiego odpowiednika).
Po drugie należy zaś pogratulować twórcom poczucia humoru. To jest zdecydowanie największa zaleta wszystkich wymienionych stron, których największą wadą z kolei jest natrętne i naiwne promowanie siebie nawzajem. Kiedy Watson poleca stronę Holmesa brzmi to jak w najgorszym wydaniu speców od marketingu szeptanego, którzy zakradają się na fora i "mimochodem" wtrącają kilka słów "o tej nowej fantastycznej margarynie którą właśnie kupili, no mówię wam, pycha, a w dodatku właśnie uruchomili na stronie specjalny konkurs i możecie wygrać mikser...".
A szczegółowo?

Strona Sherlocka - nazywa się uroczo (i kanonicznie - nawiązanie do STUD i tytułu artykułu Holmesa naturalnie) The Science of Deduction. Najfajniejsze jest forum. Być może niektóre żarty typu "mleko się kończy" są odrobinę wysilone, ale cały klimat forum i ton Sherlocka jak najbardziej może być. Okropna jest sama idea, że musi tam być konkurs dla czytelników (jakże to naturalnie wygląda), ale Sherlockista rozumie, że jakoś chciało BBC tych wielbicieli szarad przyciągnąć na stałe. W każdym razie, drodzy Czytelnicy, właśnie uruchomili na tej stronie specjalny konkurs... ;) ;) ;) ale na szczęście chyba nie rozdają żadnych mikserów, a nagrodą ma być satysfakcja z rozkodowania szyfru. No, przyznajcie się, kto po lekturze DANC czy VALL nie marzył, by to kiedyś zrobić?
Sherlockistę najbardziej rozbawiły chyba archiwa (a w nich niestety - o, niestety :) - nieaktywne linki do takich znanych z kanonu teaserów jak The Abernetty Case etc.), zmartwiły natomiast jakieś sprawy już ukończone, których opis można przeczytać. Czyżby zbędny materiał? A może miał być wykorzystany, ale już nie będzie?

Strona Watsona była, naturalnie, przedsięwzięciem bodaj jeszcze bardziej ryzykownym, bo Watson, w przeciwieństwie do Holmesa, powinien mieć literackie zacięcie. Co prawda już na samym początku bloga podobnego zacięcia się wypiera (jest to rodzaj zabezpieczenia przed ewentualnym rozczarowaniem czytelników - bo faktycznie napisane to jest wszystko raczej blado w porównaniu z mistrzostwem Watsona Conan Doyle'a. On the other hand - kto ośmieliłby się próbować dorównać Watsonowi Doyle'a poza tymi paroma tysiącami twórców pastiszów?), ale niewątpliwie to w jego blogu fani serialu poszukiwać będą literackich perełek.
Najlepsze są fragmenty oryginalnie przez twórców serialu wymyślone, związane z Watsonem takim, jakim jest pokazany w serialu i związane z serialem inside jokes (wymiany złośliwości w komentarzach z siostrą, terapeutką i kolegami Watsona, etc.). Opisy spraw brzmią miejscami sztucznie i trzeba powiedzieć, że narracja Watsona na piśmie zdecydowanie gorzej zniosła przenosiny w XXI wiek. Najgorsze są na siłę wtrącane aluzje do tekstu Doyle'a i próba przełożenia narracji starego Watsona na jakiś sztucznie naiwny i pierwszoosobowy punkt widzenia Watsona naszego. To działa w filmie ale na piśmie skromnym zdaniem Sherlockisty działać przestaje. Wciąż jednak na pewno warto tam czasem zajrzeć.

Nie da się tego powiedzieć o stronie Molly Hopper - czyli wspomnianej wyżej stronie z kotkami. Słuszne miał Sherlockista przeczucia, by trzymać się od kotków z daleka. Miał to być w założeniu zabawny i uroczy blog pracowniczki kostnicy, tej, którą poznajemy jako koleżankę Holmesa, ale wyszło, powiedzmy sobie, umiarkowanie. Chyba twórcy sami zorientowali się, że zabrnęli w ślepą uliczkę, bo ostatnie wpisy i komentarze wskazują, że Molly schodzi nam z pola widzenia jako adoratorka Holmesa (uff) i zajmuje się własnym życiem, którym my już nie musimy się interesować. Postać Molly Hopper, napalonej na Holmesa idiotki z problemami w rodzaju nadmiar szminki i stereotypowym kotem zdesperowanej starej panny jest naprawdę straszliwie schematycznie skonstruowana, a jej przesłodzony, głupawy blog może niestety stanowić wodę na młyn osób, które zarzucają nowemu Sherlockowi szowinizm i pokazywanie kobiet w złym świetle (szczegółowiej takimi oskarżeniami zajmie się ShK w części drugiej tego wpisu, czyli w samej recenzji serialu, ale ciekawi mogą od razu zerknąć na stronę sherlocking.org, gdzie znajdą długi elaborat na ten temat).
To właśnie Molly Hopper linkuje nas obowiązkowo do zupełnie już kuriozalnej strony Connie Prince, która, jak na razie, nie wiadomo, czemu właściwie ma służyć i obyśmy się nie dowiedzieli.

*Gra - Sherlockista jest pewien, że już kiedyś to tłumaczył, ale ani nie pamięta gdzie ani nie jest wielkim trudem napisać na wszelki wypadek jeszcze raz. Gra - the Game - to coś w rodzaju niepisanej umowy między holmesologami i sherlockistami, że traktujemy Sherlocka Holmesa i Watsona (a nawet Conan Doyle'a, niech mu będzie ;) ) jako postaci rzeczywiste. Stąd na przykład można Baker Street Journal przeczytać artykuł wielbiciela wiktoriańskiej kolei o tym, jakimi pociągami jeździł Holmes i to bez żadnego przymrużenia oka i "gdyby istniał naprawdę". W ramach Gry przeważnie przyjmuje się, że Conan Doyle to agent literacki Watsona.

Sherlockista życzy zatem Czytelnikom miłej przygody w wirtualnym świecie nowego Sherlocka, a sam wraca do pisania obiecanej recenzji.

2 komentarze:

Anonimowy pisze...

Justeene jest bardzo miło i oczywiście poleca się na przyszłość :)

Czekam na obiecaną recenzję. Moim skromnym zdaniem "Sherlock" jest rewelacyjny, a Benedict Cumberbatch odwalił kawał świetnej roboty. Podaję link do strony z porównaniem kilku zdjęć z oryginalnego pilota i "A Study in Pink": http://www.impossiblethings.net/moff/smn.sherlock.pilotx.htm Muszę przyznać, że ten "drugged, dazed and confused" Sherlock w wykonaniu Cumberbatcha bardzo mnie intryguje :)

Pozdrawiam. Justeene

CheshireCatto pisze...

Te blogi są niesamowite :)
A nowy Sherlock też mi się b. podoba... uwielbiam wyłapywać smaczki w filmach/książkach*
Co do Gry - szkoda, że dla osób postronnych wygląda to jakby się miało trudność z oddzieleniem życia od fikcji :D
Justeene: no, wreszcie ktoś też będzie komentował.
Sherlocku K.: CZEKAM na reckę. Z niecierpliwością.
*Ostatnio czytam książkę o Flawii de Luce która ma zapędy chemiczne
często wspomina o Holmesie, porównuje pewną osobę do Mycrofta (używa cytatu o bywaniu M. w innych miejscach niż klub Digenesa), a komisariat w miasteczku mieści się pod numerem 221 . Ale czego można się było spodziewać po współautorze książki "Ms. Holmes of Baker Street" :D